شب یلدا …سالگرد
شب یلدا ..سالگرد
یک شب یلدای دیگر هم رسید
سالگرد عمر یعنی . شصت و هفت
سخت جان اندوهگین
اینه فریاد میداردکه. این
عمر یعنی رفت و رفت
*
رویگردی تازه می ارم بدور
زاد روزم را نگاه بی سرور
تا به ادم میرسم
جنگل است و بیشه ای
سینه دار است و رقص تیشه ای
*
راندگان ان بهشت جاودان
مادرم حوا ندارد تکه نان
ان پدر زالی است از خوف وعذاب
پیش هم زانوی غم در پیچ وتاب
*
باز انگارم که دیروز است روز
طفل نو پایی براه
یاد دارم روز های مدرسه
اب . بابا . نان و بار
واژه ها اموخت بعدا روزگار
*
اب یعنی: اشگ چشم
ابشار درد و رنج
از دو چشم ادمی
بر مزار ارزو
*
نان چه بود؟
الوده اندوه و خون
تا به بغض و تا جنون
در پی نان ها دوید ن
با من و ما ها چه کرد ؟
*
کاش اب و نان نبود
درد انسان هم نبود
*
بار هم شد :
کل زجر زندگی
دوش بابا ها نشست
منت هردون و پست
زخم ناسوری شد و :
پشت انسان را شکست
تقدیم به دوست بزرگ و بزرگم که غمدار و غمخوار همه انسان ها است //// جناب دکتر محمد امین رضازاده
این شعر سالها پیش سروده شده در شب یلدایی برای تولدم وبرای درد انسانهای مستمند ودر مانده ای که هر جشنی هم برای انان عزا و عذاب است
