نظر و انتقاد آقای دکتر طاهر شریفی در مورد زندگی کرونایی ایرج نوبهار

باسلام محضر استاد گرانمایه،
پیام استاد مانند پتکی بود که بر سر ما خفتگان خورد. این پیام هرچند کوتاه و ساده بی پیرایه بود، اما مضمونی به غایت بیدار کننده و عبرت آموز داشت. استاد خواسته اند وجدان به خواب رفته انسانهایی را که این جهان را چراگاهی برای خوی حیوانی خویش قرار داده اند بیدار کنند. استاد خود تنهاست اما در تنهایی احساس با جمعیت بودن می کند و دلش از تماشای وضعیت کنونی زندگی بشر به درد آمده است. گفتنی در این باب فراوان است اما شاید استاد راضی نباشد بیش از این بگوییم چرا که هدف ایشان همانی بود که در ابتدای این سطور آمد. آری «بیداری خفتگان«